Silny ból kolana oznacza problem ze stawem. Osobliwością stawu kolanowego jest to, że przejmuje on główny ładunek podczas ruchu i wysiłku fizycznego, dlatego często jest ranny. Dotknięte kolano jest trudne do naprawienia, dlatego bardzo ważne jest podjęcie działań w celu wyeliminowania przyczyny bólu w odpowiednim czasie.
Główne powody
Przyczynami bólu w kolanie mogą być:
- Urazy (ostre urazy).Są najczęstszą przyczyną. Występują po silnym uderzeniu, nadmiernym zgięciu stawu i ostrym na nim upadku. Przy urazie mechanicznym pojawia się ostry ból, obrzęk, może wystąpić uczucie mrowienia, drętwienia, zmienia się kolor skóry w okolicy stawu.
- Artroza (gonartroza)jest zniszczenie tkanek stawu. Gonartroza jest pierwotna i wtórna. Choroba pierwotna dotyka osoby starsze, natomiast wtórna jest przyczyną następstw urazów lub jest powikłaniem innych chorób (np. reumatoidalne zapalenie stawów). Objawy: ból i sztywność stawu. Przy długim przebiegu gonartrozy ruchy w stawie mogą stać się niemożliwe.
- Zapalenie stawów (goartropatia)- choroba zapalna. Charakterystyczne objawy: ból nasilający się wraz z ruchem, powiększenie stawu, gorączka w zajętym kolanie, czasami zaczerwienienie.
- meniskopatia- uszkodzenie łąkotki, które objawia się ostrym bólem. W przypadku braku odpowiedniego leczenia możliwe jest przejście do postaci przewlekłej, w wyniku której rozwija się choroba zwyrodnieniowa stawów.
- Choroby naczyniowe. Zakrzepica lub zator (zablokowanie) tętnic zaopatrujących staw kolanowy prowadzi do martwicy chrząstki stawowej, uniemożliwiając chodzenie. Nie ma skutecznych metod leczenia martwicy kości. Wykonywana jest artroplastyka dotkniętego stawu.
- zapalenie okołostawowe- jest to stan zapalny worka stawowego i otaczających go tkanek. W przypadku zapalenia okołostawowego występują bóle w okolicy stawu kolanowego bez wyraźnej lokalizacji. Zapalenie okołostawowe jest najczęściej powikłaniem pourazowym.
- Zapalenie torebki stawowejjest stanem zapalnym worka maziowego (kaletki). Zapalenie kaletki może być spowodowane nadużywaniem stawu, infekcją lub urazem. W przypadku tej choroby obserwuje się silny ciągły ból, ale zachowana jest swoboda ruchów.
- Zapalenie ścięgnaJest to stan zapalny więzadeł i ścięgien. Objawy to obrzęk i ból w dotkniętym obszarze. Zwiększają się wraz z zgięciem-wyprostem kolan. Przedłużające się objawy zapalenia ścięgna wskazują na ścięgno.
- Torbiel Bakera- jest to powikłanie po urazie, gonartrozie lub hemarthrosis. Torbiel Bakera to zbiór płynu stawowego w worku podkolanowym. Patologia charakteryzuje się bólem przy zginaniu kolana i uczuciem dyskomfortu podczas ruchu. Aby uniknąć komplikacji, zdecydowanie nie zaleca się kucania.
- Zapalenie kości i szpiku kości nogijest chorobą ropną związaną z infekcją, która jest konsekwencją krwiotwórczego zapalenia kości i szpiku, otwartego złamania lub powikłania pooperacyjnego. Najczęstszym czynnikiem zakaźnym są gronkowce.
Odmiany bólu
Są takie rodzaje bólu w kolanie:
- Kiedy kucasz. Zwykle jest to spowodowane chorobami stawów, infekcją wirusową, brakiem aktywności fizycznej, złą dietą. widoczne u sportowców. Jeśli kolana bolą podczas przysiadu, ćwiczenia należy przerwać. W przypadku długotrwałego i częstego bólu należy skonsultować się z lekarzem.
- Podczas zginania nóg. To jeden z najczęstszych problemów ze stawami. Obserwuje się to w przypadku choroby Osgood-Schlattera, uszkodzenia więzadeł i łąkotki, torbieli Bakera, zmian zakaźnych itp. Kiedy pojawia się ból, konieczne jest ograniczenie obciążenia nogi, odmowa uprawiania sportu i noszenie wygodnych butów ortopedycznych.
- Po bieganiu. Związany z chorobami takimi jak artroza, zapalenie kaletki, zapalenie błony maziowej itp. W takim przypadku normalne funkcjonowanie stawu zatrzymuje się, a pod dużym obciążeniem zaczyna się zapadać. Wymagane jest terminowe leczenie tych chorób, w przeciwnym razie możliwa jest całkowita utrata funkcji motorycznych.
- Schrupać. Jeśli nie ma obrzęków, bólu i sztywności w ruchu, nie ma się czego obawiać. Jednak objaw ten może być spowodowany niebezpieczną chorobą - chorobą zwyrodnieniową stawów, w której chrząstka stawowa jest uszkodzona i pojawia się silny ból. Bardzo ważne jest, aby rozpocząć leczenie tej choroby na czas.
Diagnostyka
Możesz zdiagnozować przyczynę bólu w następujący sposób:
- Ogólna analiza krwi. Pozwala wykryć anemię, leukocytozę itp.
- Chemia krwi. Wykrywa wzrost kwasu moczowego w dnie moczanowej.
- Badanie rentgenowskie. Ta metoda pozwala wykryć patologię tkanki kostnej. Za jego pomocą diagnozuje się złamania, zapalenie kości i szpiku oraz chorobę zwyrodnieniową stawów. Badania rentgenowskie uzupełnia tomografia komputerowa (CT). Łąkotki, więzadła, kaletki i inne tkanki miękkie nie są widoczne na zdjęciach rentgenowskich i skanach CT.
- MRI (obrazowanie rezonansem magnetycznym), NMRI (obrazowanie jądrowego rezonansu magnetycznego). To są nowoczesne badania. Z jego pomocą diagnozowana jest patologia tkanek miękkich stawu (łękotki, więzadła itp. ).
- Biopsja punkcyjna kości. Przeprowadza się go w przypadku podejrzenia zapalenia kości i szpiku lub gruźlicy kości.
- Artroskopia. Jest wykonywany zarówno w celu diagnozy, jak i leczenia, na przykład urazu łąkotki.
- USG (badanie USG). Jest to badanie przesiewowe przeprowadzane w przypadkach podejrzenia urazów urazowych, choroby zwyrodnieniowej stawów, choroby łąkotki itp. Wyniki USG muszą być zweryfikowane za pomocą radiografii (CT) i/lub MRI.
Leczenie
Leczenie powinno być kompleksowe i obejmować zarówno metody zachowawcze, jak i interwencję chirurgiczną. Rozważmy je bardziej szczegółowo:
konserwatywne metody
W czasie zaostrzenia zabieg powinien złagodzić ból i obrzęk, a następnie przywrócić prawidłową ruchomość stawów. Po raz pierwszy po kontuzji nie zaleca się poruszania się bez pomocy.
Podstawą leczenia jest terapia przeciwzapalna. Polega na stosowaniu następujących środków: niesteroidowe leki przeciwzapalne, pochodne pirazolonu, pochodne kwasu indolooctowego, oksykamy, glikokortykoidy.
W celu wzmocnienia układu odpornościowego przepisywane są następujące procedury: krioafereza, plazmafereza, hemosorpcja, filtracja osocza, immunostymulanty.
Konkretny lek i metodę leczenia wybiera lekarz prowadzący.
Leczenie zachowawcze obejmuje również okłady lodowe na uszkodzony obszar w celu złagodzenia bólu lub gorące okłady poprawiające mikrokrążenie krwi.
W przypadku hemarthrosis staw jest nakłuwany, a krew nagromadzona w wyniku urazu jest usuwana.
Leczenie zachowawcze obejmuje również metody fizjoterapeutyczne: masaż, ćwiczenia lecznicze i rehabilitację uzdrowiskową. W razie potrzeby lekarz przepisuje specjalną dietę, która zapewnia ograniczoną zawartość kalorii.
Chondroprotektory służą do odżywiania chrząstki i ograniczania procesów destrukcyjnych.
Najczęstsze metody fizjoterapii to magnetoterapia, laseroterapia, krioterapia, akupunktura.
Przy gonartrozie stosuje się specjalne buty i nakolanniki - ortezy. Buty te przyczyniają się do normalizacji chodu, a nakolanniki naprawiają chore stawy.
Interwencja chirurgiczna
Jeżeli po przejściu leczenia zachowawczego nie jest możliwe osiągnięcie wymaganej stabilności stawu, wskazana jest interwencja chirurgiczna.
Najczęstszymi technikami chirurgicznymi są artroskopia i artroplastyka.
Artroskopia to technika, która może złagodzić ból w stawie i zwiększyć jego ruchomość. Ta metoda leczenia nie tylko eliminuje chorobę podstawową, ale także pozwala wprowadzać do jamy stawu leki zmniejszające stan zapalny.
Porady lekarza
Wyraźny efekt terapeutyczny w chorobie zwyrodnieniowej stawów II, a nawet III stadium dają preparaty kwasu hialuronowego podawane dostawowo. Wprowadzenie kwasu hialuronowego jest uważane za alternatywę dla endoprotezoplastyki, gdy nie jest to możliwe ze względu na przeciwwskazania terapeutyczne. To jest manipulacja medyczna, ma przeciwwskazania.
Technika jest wykonywana z takimi problemami:
- uszkodzenie łąkotki i chrząstki;
- zerwanie więzadła;
- obecność ciał obcych w stawie;
- reumatoidalne zapalenie stawów;
- złamania śródstawowe.
W okresie rehabilitacji pooperacyjnej zaleca się ścisłe przestrzeganie zaleceń lekarskich poprzez wykonywanie ćwiczeń terapeutycznych, unikanie nadmiernego wczesnego obciążenia kończyny.
Endoprotetyka (artroplastyka) to operacja polegająca na zastąpieniu uszkodzonych części stawu kolanowego sztucznym implantem (endoproteza).
Ponad 95% endoprotez, które są objęte obowiązkowym ubezpieczeniem medycznym na 10-15 lat, a następnie wymagają wymiany. Dziś, z dala od wszystkich regionów, wymiana endoprotezy, w przeciwieństwie do pierwotnej operacji, może być wydana w ramach obowiązkowego ubezpieczenia medycznego. Nie wszyscy pacjenci po 10-15 latach są w stanie przejść drugą operację z powodu zagrożeń sercowo-naczyniowych i innych zagrożeń somatycznych. Dlatego nie warto spieszyć się z endoprotezą. Zalecam uciekanie się do tej operacji dopiero po wyczerpaniu wszystkich innych możliwości leczenia.
Endoprotetykę wykonuje się, gdy przywrócenie bezbolesnej funkcji stawu kolanowego nie jest możliwe metodami zachowawczymi i przy pomocy artroskopii. Po endoprotezoplastyce możliwe są powikłania ropne. Antybiotyki są przepisywane w celu ich zapobiegania. Po zabiegu endoprotezoplastyki wymagana jest długotrwała rehabilitacja pacjenta (do 6 miesięcy).
Środki ludowe
Środki ludowe mogą być pomocne w uśmierzaniu bólu, ale należy je wykonywać równolegle z konwencjonalnymi metodami leczenia.
Korzystając ze środków ludowych, skonsultuj się z lekarzem.
Przyjrzyjmy się kilku popularnym metodom:
- Maść. Na ból kolana przygotuj 1 łyżkę. l. dziurawiec i 2 łyżki. l. krwawnik, miażdżąc je. W łaźni wodnej rozpuść 1 łyżkę. l. wazelina. Trawę wlewa się do gorącej wazeliny i wciera do jednorodnej masy. Ta maść powinna być wcierana w obolałe kolana w nocy.
- Mieszanka na bazie nasion żyta. Należy wziąć 250 g nasion żyta, zalać je 2 litrami wody i zagotować. Po schłodzeniu mieszaniny jest filtrowana i dodaje się do niej 500 g wódki, 1 kg miodu, 3 łyżeczki. korzeń berberysu. Mieszaninę dokładnie miesza się i pozostawia na 21 dni w ciemnym miejscu. Zaleca się stosowanie mieszanki 3 łyżek. l. przed jedzeniem. W okresie leczenia należy wypić 9 litrów mieszanki.
Jeśli masz ból kolana, nie panikuj. Jeśli jednak ból utrzymuje się przez dłuższy czas, zdecydowanie należy skonsultować się z lekarzem. Pozwoli to uniknąć wielu kłopotów.